Samochody dostawcze

Piękna, słoneczna pogoda przyciągnęła na dostawczo-ciężarowy plac podlubelskiej giełdy wielu sprzedających i kupujących. Oferowano około 70 dostawczaków, wśród których były zarówno najpopularniejsze furgony i kombi, jak i autotransportery, brygadówki oraz wywrotki. Dobrze utrzymane pojazdy oferowane po rozsądnych cenach szybko znajdowały nabywców - w ciągu godziny byliśmy świadkami trzech transakcji.

Koniec lata i w ostatnią niedzielę na tutejszym placu pojawiło się więcej dostawczaków. Nie zdziwiło to giełdowych bywalców, ich zdaniem z taką sytuacją będziemy mieli do czynienia przez całą jesień. Pewnym zaskoczeniem było natomiast to, że na ostatniej giełdzie znacząco zmniejszyła się liczba aut z zabudowami skrzyniowymi i kontenerowymi, których sporo oferowano do sprzedaży w kilku poprzednich tygodniach.

Wśród pojazdów użytkowych w niedzielę dominowały furgony i busy. Dostawczaków w innych wersjach było jak na lekarstwo. Wśród blaszaków wybór marek i roczników był spory, przeważały jednak auta wysłużone. Najwięcej było kilkunastoletnich pojazdów z przebiegami sięgającymi blisko 400 tys. km. Wśród busów trzon oferty stanowiły pojazdy w wieku poniżej 10 lat.

Koreańskie dostawczaki zwykle zbierają sporo krytycznych uwag. Spodziewaliśmy się ich również, pytając użytkowników o Hyundaiu H 200. Tymczasem w "recenzjach" pojawiały się głównie zalety. Nie oznacza to, że to auto nie ma wad. Do zalet Hyundaia należą dobry dostęp do ładowni, niewielkie spalanie diesli, ponadprzeciętna trwałość silników i wygodna kabina. Minusy to natomiast: niestaranne wykonanie detali, kiepskie materiały wykończeniowe w szoferce i duży hałas w kabinie.

Pod koniec wakacji ceny dostawczaków są tu niższe niż na początku lata. Na ostatniej giełdzie zauważyliśmy, że sprowadzający użytkowe z Zachodu sprzedawali auta, dużo opuszczając z cen wywoławczych. Zaobserwowaliśmy też, że pomimo kończącego się sezonu na pierwszym miejscu listy poszukiwanych dodatków w pojeździe znajduje się klimatyzacja. Jej brak zniechęca zwłaszcza zainteresowanych kupnem droższych pojazdów.

Ubiegłej niedzieli najwięcej było dostawczaków skrzyniowych oraz wywrotek. Zainteresowaniem kupujących cieszyły się głównie kilkunastoletnie pojazdy. Najbardziej obleganym przez oglądających był Mercedes 310 z zabudową do przewozu zwierząt. Jednak to nie auto cieszyło się takim powodzeniem, lecz jego zawartość - 2,5-letni kucyk, za którego sprzedający żądał 1,8 tys. zł.

Nissan NV200 to koncepcyjny mały dostawczak, który ma wysuwaną podłogę ładowni. Po zaparkowaniu pojazdu można ją przesunąć za tylne drzwi, dzięki czemu zarówno sam ładunek, jak i dostęp do niego mamy jak... na tacy. Auto może być wykorzystane jako np. mobilne biuro, którego umeblowanie stanowi m.in. obrotowy fotel pasażera. Można go stawić na wprost rozkładanego stolika komputerowego, chowanego w bocznej ściance pojazdu.

Do najczęściej oferowanych tu dostawczaków należą ostatnio Mercedesy Sprintery. Minionej niedzieli przeważał wśród nich rocznik 2001. Za lekko rozbity (do wymiany pokrywa silnika, reflektory) furgon z silnikiem 2.2 CDI żądano 27,9 tys. zł. Nieuszkodzony kombiak z tym samym motorem kosztował 34,5 tys., zaś kolejny furgon - 36,5 tys. zł. Najdroższe tego rocznika było przedłużone kombi z niemieckimi tablicami rejestracyjnymi, mające pod maską również diesla 2.2. Właściciel żądał za auto 44,9 tys.

Najbardziej zdziwiłem się, że testowana odmiana "kangura" nie ma seryjnie ABS-u! Owszem, działanie hamulców na suchym wzbudza zaufanie, auto nie myszkuje i długo nie dochodzi do blokady kół, lecz na śliskiej nawierzchni pulsacyjne hamowanie z ładunkiem wymaga wprawy. Przekonałem się na własnej skórze. Podczas jazdy doszukałem się jednak kilku zalet Renault. Zaliczyłbym do nich: dobrą elastyczność, seryjną klimatyzację z zamkniętym obiegiem, gładką zmianę biegów i utrzymywanie kierunku podczas hamowania. Minusy to obok braku ABS-u: hałas silnika przy przyspieszaniu, wstrząsy przy pokonywaniu poprzecznych rowków, kierownica przysłaniająca wskaźniki i brak uchwytu dla pasażera.

Zauważyliśmy, że gdy egzemplarzy danego modelu nie ma na placu dużo, ceny transakcyjne od wywoławczych różnią się nieznacznie lub wcale. Jeśli jednak w jakiejś grupie samochodów jest spora podaż, dochodzi do licytacji, tyle że ceny idą w dół. - Trzeba być elastycznym - usłyszeliśmy w ostatnią niedzielę od sprzedających na na podpoznańskiej giełdzie.

Mitsubishi L 300 był kiedyś najlepiej sprzedającym się w Europie azjatyckim dostawczakiem. Na początku lat 90. rejestrowano w Europie Zachodniej prawie 10 tys. egz. L 300 rocznie. W Polsce zdobywa popularność dopiero teraz. Największe zalety Mitsubishi to fakt, iż jest to ekonomiczny diesel o dużej ładowności i spora ogólna niezawodności. Minusy to natomiast ospałość diesla, mało precyzyjne skrzynie i drogie części zamienne.

Trafic po liftingu wjechał do polskiej sieci sprzedaży pod koniec ub.r. Z zewnątrz zmiany są kosmetyczne: reflektory zespolone z migaczami, inny grill i zderzaki. Ważniejszymi nowinkami było wprowadzenie turbodiesla 2.0 dCi i wzmocnienie motoru 2.5 dCi o 15 koni, do 145 KM. Testowaliśmy wóz z mocniejszą jednostką w komfortowej, osobowej wersji. W naszej ocenie największe zalety nowego Renault to: oszczędny ropniak 2.5 dCi, proste przygotowywanie kanapy do spania, łatwe prowadzenie, duża kultura pracy skrzyni Quickshift oraz sześć airbagów seryjnie. Minusy to natomiast fakt, że nie można zamówić przesuwnych drzwi z lewej strony, nielogiczne rozmieszczenie dźwigienek przy fotelach w drugim rzędzie i silnik głośny na autostradzie.